میخواهیم از حامیان چشم بسته سرمربی تیم ملی بپرسیم آورده کیروش برای ما چیست؟ او چه چیزی را به فوتبال ایران اضافه کرده است؟باهم مروری میکنیم به نحوه صعود تیم ملی به جام جهانی :صعودی که در سایه دفاع چند لایه برابر ازبکستان و کره و یک ضد حمله و نبوغ یک بازیکن وصعود به جمع ۳۲ تیم برتر جهان. در مسابقات جام جهانی از ۳ بازی یک امتیاز کسب کردیم . این برای ملتی که با باخت هم به خیابان میریزند برای شادی بد نیست ولی میخواهیم تیم ملی فوتبال ایران را با دو تیم مقایسه کنیم اولی تیم ملی فوتبال کاستاریکا که به جمع ۸تیم برتر جهان راه یافته. کشوری با ۴٫۵ میلیون جمعیت که کل جمعیت کشورش به اندازه فوتبالیستهای کشور ما نیست. فوتبال آنچنانی هم نداشتند که بخواهیم بگوییم فوتبال در خون انها جاری بود . کاستاریکا به ۸ تیم راه یافته و مردمش خوشحالند آن هم از گروهی که سه قهرمان جهان اروگوئه-انگلیس و ایتالیا در آن حضور داشتند و ما هم به خاطر یک تساوی و دو شکست سراسیمه شده ایم و حاضریم کروش هرچه میخواهد به او بدهیم و نگهش داریم. دومین مقایسه ما با تیم ملی والیبال ایران است. یادم میاید منی که از سن کم والیبال را دنبال میکردم بزرگترین آرزوی والیبالیم این بود که فقط یک ست در برابر ژاپن -کره جنوبی یا تایوان برنده شویم ولی الان این تیمها در برابر ایران حریفی از قبل شکست خورده هستند و ایران ابر قدرت جهان. ولاسکو در والیبال ایران انقلابی به پا کرد . هرچند قبول داریم که این تنها ولاسکو نبود که والیبال را بالا کشاند و کارهای زیر بنایی و اصولی هم در این کار دخیل بودند.آیا ما نمیتوانیم همین تجربه را در فوتبالمان هم بکار ببریم؟ تا وقتی برای شکست برابرهرتیمی به شادی بپردازیم پیشرفت نخواهیم کرد . ما قبلا هم در جام جهانی بودیم . در ۴ دوره حضور در جام جهانی تا حال مثل عربستان و کره شمالی کیسه بوکس نشده ایم . غیرت ایرانی هروقت از لحاظ فنی هم عقب بودیم خلا را پرکرده. ما باشادی برای باخت برابر آرژانتین به کیروش القا میکنیم که اگر کس دیگری بود ما ۷یا۸ گل میخوردیم در حالی که در تاریخ فوتبال ایران سابقه نداشته . البته برای تیمی که همه برنامه هایش دفاع اتوبوسی است اگر گل اول را دریافت کند هیچ چیز بعید نیست کما اینکه یک نمونه کوچک را در بازی با بوسنی دیدیم. پس آرامش خود را حفظ کنیم و باخود بیاندیشیم که کیروش در بابر میلیاردها پولی که از ما گرفته یا خواهد گرفت چه کرده است؟ چند جوان به فوتبال ما معرفی شده اند ؟ یکبار دیگر هم اسامی بازیکنان تیم ملی توجه کنید شاید بجز دو یا سه مورد بقیه در جام جهانی بعدی نخواهند بود . به مدافعان تیم ملی و نامهای بزرگ آنها که هرکدام در تیم خود سدی در برابر حریفان هستند از جلال حسینی و منتظری و صادقی تا نکونام و تیموریان و… به گمان حقیر سهراب بوقی ما هم با چیدن این مدافعان جلوی دروازه نتایجی به دست خواهد آورد که ما به شادی بپردازیم.