این درست که در هر دوره از حضور امیدها در مقدماتی المپیک گفته می شود که این تیم مید بهترین تیم امید تاریخ ایران است ولی اینبار به واقع این چنین است . تیم ملی امیدی که ۹۰ درصد از بازیکنانش در تیمهای باشگاهی خود فیکس هستند و در برابر بزرگان لیگی قد علم میکنند .
حیف این تیم ملی امید و بچه های پر استعداد آن که به اقای خاکپور بدون کوچکترین روزمه مربیگری سپرده شد . اشتباهات آقای خاکپور از همان انتخاب بازیکنان شروع شد تا جایی که با وجود مدافعان خوب در این رده سنی مدافع تخصصی خوبی به تیم ملی امید دعوت نشد . مدافعینی مثل حسینی و کربلایی و… که میتوانستند به تیم ملی اید کمک کنند . یا وقتی نورالهی آماده و برزای که چندین مدت در کنار تیم و کاپیتان تیم بود دعوت نمی کند با خودزنی وارد این مسابقات میشود .
در چیدمان ترکیب هم اشتباهات فاحشی رخ میدهد و به قول خیلی از دوستان بجز اخباری کسی در پست تخصصی خود بازی نمیکند . ترابی که از بهترینهای بازی اول بود نیمکت نشین میشود و از وجود پهلوان و کریمی سرعتی که میتوانند برای مدافعان حریف خطرناک باشند هم استفاده نمیشود و بازیکنانی که در طو لیگ یک دقیقه هم برای تیمهایشان بازی نکرده اند فیکس بازی میکنند و اتفاقا همان بازیکنان هم بازی ضعیفی از خود به نمایش میگذارند .
روزبه چشمی که یکی از بهترین بازیکنان لیگ در پست هافبک دفاعی است به پست مدافع منتقل میشود تا قابلیت های این بازیکن هم کم و کمتر شود و جنگهای میانه میدان را از دست بدهیم .
البته هنوز تیم ملی شانس صعود به المپیک را دارد و باید از این تیم حمایت شود ولی با این روند بازی نه تنها در مرحله بعد و برابر بزرگان بلکه در برابر چین هم در بازی بعدی به مشکل خواهیم خورد و باید کادر فنی در تفکرات خود یک بازنگری عمیقی داشته باشد .
