استقلال اولین شکست فصل خود را تجربه کرد. شرایط آب و هوایی و امکانات نه چندان مناسب شهر جم برای تمامی تیمهایی که در این شهر بازی می کنند مشکل است اما دلیل اصلی شکست استقلال این موضوع نبود. در مقاله پیش از بازی گفته بودم که پرسینگ استقلال در زمین حریف و توپ گیری در منطقه یک سوم حمله یکی از نقاط مثبت استقلال است اما پارس جنوبی کمتر در یک سوم دفاعی خود بازیسازی می کند و می تواند براحتی و با پاسهای بلند خط حمله و خط هافبک استقلال را از جریان بازی خارج کند. در چنین تاکتیکی معمولا خط دفاع نیز برای حمایت مجبور است نزدیکتر به مرکز زمین بازی کند و فضای پشت خط دفاع نقطه ضعف استقلال است. در صحنه گل همین فضا مورد توجه پارس جم قرار گرفت. برای پوشش این فضا حتما یکی از دو مدافع وسط باید با زمانبندی درست عقب نشینی می کرد و این فضا را پوشش می داد . سهرابیان این فضا را تشخیص داده بود اما زمانیندی درستی نداشت و در نهایت نیز دروازه استقلال بازشد.
نیمه دوم با اضافه شدن همام، آذری و همینطور نیومایر تا حدودی استقلال جریان بازی را در اختیار گرفت. در حالیکه جم با نظم دفاعی مناسبی مانع می شد تا استقلال به دروازه این تیم نزدیک شود اما در زمانیکه استقلال مجبور شد از پاسهای بلند استفاده کند تعداد اندک بازیکنان استقلال در محوطه جریمه و عدم حمایت مناسب خط هافبک و دفاع در دریافت توپهای دوم ( سرگردان) نقطه ضعف اصلی استقلال بود. نبود بازی ترکیبی و جابجایی مناسب در یک سوم حمله یکی دیگر از نقاط ضعف استقلال بود.اعتقاد دارم استقلال نباید به این راحتی در مقابل حریفان تسلیم شود.تلاش و میل به پیروزی و بازی با تمامی وجود و تحت شرایط آب و هوایی سخت و طاقت فرسا موضوعی است که بازیکنان استقلال محکوم به اجرای آن هستند. همام بازیکن تازه وارد استقلال به رغم اینکه اولین بازی اش را تجربه می کرد اما نشان داد به هیچ عنوان نمی خواهد بازنده میدان باشد. همام می توانست الگوی مناسب برای دیگر بازیکنان استقلال در این دیدار باشد. اعتقاد دارم استقلال نباید به این راحتی در مقابل حریفان تسلیم شودشکست در فلسفه این باشگاه جایی ندارد و بازیکنان باید این موضوع را درک کنند.
