🔹وقتی می گوییم که پر افتخارترین تیم در جام حذفی هستیم و با ۱۱ حضور در فینال با ۷ قهرمانی و ۴ نایب قهرمانی پیشتاز هستیم، نباید تنها به همین عنوان بدون تکرار و استمرار و افزایش اش اکتفا کنیم.
🔹وقتی آخرین قهرمانی مان در جام حذفی به یک فصل پیش بر می گردد و قبل تر از آن به هشت فصل گذشته، جز افسوس و حسرت متوقف شدن افتخاراتی که تنها به بیان آن دلخوش هستیم تا تکرار و افزایش دادن آن هیچ سود دیگری برایمان ندارند.
🔹وقتی هنوز به دو ستاره آسیایی مان دلخوش هستیم و بیش از سه دهه است که دیگر به این عنوان نرسیده ایم، وقتی خودمان را پر افتخارترین تیم در جام حذفی می دانیم اما در یک دهه گذشته تنها به یکی دو جام آن رسیدیم و وقتی در لیگ یک دهه کامل است تنها به یک جام بسنده کرده ایم، انگاری افتخارات خودمان را بایگانی کرده ایم.
🔹تیم استقلال اگر می خواهد همچنان پر افتخارترین باقی بماند، باید بر افتخاراتش بیفزاید، باید قهرمانی های حذفی اش را افزایش دهد، چون فعلا سریع ترین و آسان ترین راه برای رسیدن به قهرمانی، تنها با ۷ بازی در جام حذفی است.
🔹در ضمن لیگ برتر هم هرگز نباید فراموش شود و تنها کسب سهمیه آسیایی نمی تواند افتخاری باشد برای تیمی که خودش را در ایران پر افتخارترین می داند اما سالهای سال است که به قهرمانی و جام نرسیده است.
🔹برای تیمی همچون استقلال که همیشه شعارش تکیه کردن بر افتخارات و سابقه هفت دهه ای اش می باشد، توقف طولانی مدت در یک مدت زمانی بسیار بسیار می تواند ضرر رسان باشد و گوی سبقت را به حریفان و رقیبان خود بدهد. پس تنها تکیه زدن بر افتخارات گذشته نمی تواند پشتوانه ای محکم و قاطع و دلخوشی باشد برای تثبیت آن در مدت زمانی طولانی.
✍️ محمود فخرالحاج
