بازی ایران و ترکمنستان امروز در ورزشگاه آزادی و در حضور حدود ۱۲ هزار تماشاگر برگزار شد .
پس از فشار زیاد بازیکنان ایران،روی دومین کرنر و ارسال زیبای اشکان دژاگه بود که مرتضی پور علی گنجی مدافع جلو کشیده تیم ملی با ضربه ای که سنگین تر از شوت بود دروازه ترکمنستان را فرو ریخت.
در شرایطی که دست کارلوس کروش برای این بازی خالی بود و او با یک لشگر مصدوم و محروم پا به این دیدار گذاشته بود کمتر کسی فکرش را می کرد که جوان ها ایران(حتی پورقاز نخستین بازی ملی اش را تجربه کرد) تا این اندازه با تجربه بازی کنند و مقابل ترکمنستان بازی را کاملا در اختیار داشته باشند.هر چند که ترکمنستان حریف چندان سختی برای ایران نبوده و نیست اما باید گفت که در بازی رفت از ایران یک امتیاز گرفته اند و آمار نشان می دهد که ۲۲ سال است به ایران نباخته اند.
ازدقیقه ۲۰ به بعد بازیکنان تیم ملی ترکمنستان کمی به خودشان آمدند و با عبور از خط میانی یکی دو موقعیت نه چندان خوب را خلق کردند.بازی به دقیقه ۲۴ که رسید ۱۲ هزار هواداری که به ورزشگاه آزادی رفته بودند به احترام هادی نوروزی کاپیتان فقید پرسپولیس شروع به تشویق این بازیکن کردند و یاد و خاطر او را گرامی داشتند.
دوندگی بالای جوان های ایران در میانه میدان در کنار تجربه بازیکنانی مثل دژاگه باعث شده بود تا بیشتر بازی در نیمه زمین ترکمنستان باشد.در دقیقه ۲۹ ترکمن ها با استفاده از یک ضد حمله موقعیتی مناسب را گیر آوردند که رامین رضاییان مجبور شد مهاجم حریف را با خطا متوقف کند.خطایی که با ارسال روی دروازه و دفع ناقص حقیقی زیر پای بازیکن ترکمنستان افتاد و شوت سنگین او در راه به مدافع تیم ملی برخورد کرد و خطر برطرف شد.
در نیمه اول شاگردان کروش یکی دو موقعیت دیگر هم به دست آوردند که دفاع بسته و منسجم ترکمنستان اجازه این را نداد تا ملی پوشان به گل دوم برسند.بازی در نیمه نخست با همان نتیجه یک بر صفر پایان رسید.
با شروع نیمه دوم باز هم این شاگردان کروش بودند که به سمت دروازه حریف حمله کردند.آنها تشنه رسیدن به گل بودند و با اجرای حرکاتی تمرین شده سعی می کردند تا با پاسکاری های دقیق و حساب شده به دروازه حریف برسند.از همان دقایق ابتدایی نیمه دوم دوباره فشارها شروع شد و بازیکنان چند موقعیت خوب گلزنی را به دست آوردند که یا دروازه بان حریف مانع از گل شدن این توپ ها می شد و یا خود بازیکنان از فرصت به دست آمده استفاده نمی کردند.
در دقیقه ۵۳ موقعیت خوب گلزنی برای ایران فراهم شد.موقعیتی که اشکان دژاگه و کاوه رضایی آن را خلق کردند اما تیرک دروازه و البته بی دقتی در زدن ضربه ریباند باعث شد تا از دست برود.
سه دقیقه بعد و تکرار همین صحنه.این بار ترابی توپی که به تیرک برخورد کرده بود را راهی آسمان کرد تا صدای ۱۲ هزار هواداری که به آزادی آمده بودند بلند شود.
از دقیقه ۶۰ به بعد ترکمنستانی ها کمی از لاک دفاعی خوب بیرون آمدند از تک موقعیتی که نصیب شان شده بود به گل رسیدند.آنها از کرنری که روی دروازه ایران سانتر کردند روی غفلت احسان حاج صفی دروازه حاج صفی را باز کردند تا در شرایطی که اصلا در زمین برتر نبودند مثل بازی رفت نتیجه را مساوی کنند.
بدون شک شاگردان کروش حالا حسرت موقعیت هایی که از دست رفته بود را می خورند.۴ دقیقه بعد و باز هم فشار بازیکنان تیم ملی ایران.سعید عزت اللهی اجازه نداد تا خوشحالی بازیکنان ترکمنستان بیش از این طول بکشد.او با یک شوت زیبا دروازه ترکمن ها را فرو ریخت تا یک بار دیگر خوشحالی را به ورزشگاه آزادی بیاورد.سعید هافبکی است که خیلی ها معتقدند که می تواند تا سالهای سال خط میانی تیم ملی را تامین کند.
برتری ایران پس از این گل کاملا مشهود بود.شاگردان کروش فشار زیادی روی دروازه حریف آورند و در نهایت و در دقیقه ۸۱ روی یک ضربه پنالتی به گل سوم رسیدند.
حرکت از گوشه سمت راست و ارسال دژاگه برای قوچان نژاد،رضا را در موقعیت خوب گلزنی قرار داد اما مدافعان حریف روی گوچی خطا کردند تا داور بازی نقطه پنالتی را نشان بدهد.این پنالتی را اشکان دژاگه تبدیل به گل کرد تا با اختلاف دو گل خیال هواداران از اینکه ایران این بازی را می برد راحت شود!
ایران سه – ترکمنستان یک.عطش ملی پوشان ایران فروکش نکرده بود.آنها تا آخرین دقایق بازی تلاش می کردند تا بتوانند گل چهارم را هم بزنند.اتفاقی که نیفتاد تا ایران با همان سه گل و ۱۱ امتیاز صدر جدول را از عمان پس بگیرد و روحیه ای مضاعف به سمت گوام پرواز کند.
