اختصاصی آبی پوشان – فوتبال ما متاسفانه آمیخته با سیاست است همانطور که اقتصادمان همانطور که فرهنگمان و همانطور که زندگی شخصی مان هم آمیخته در سیاست شده است . پس من ورزشی نویس اگر هم بخواهم جدای از سیاست باشم و فقط در حوزه ورزش بنویسم باز به ناچار آمیخته در سیاست خواهم شد .
در این پست به هیچ وجه انگیزه ای جز توجه به روح ورزش نداریم و ممکن است افرادی هم ناراحت شوند ولی اگر با دید بازتر و کنار گذاتشن برخی تعصباتی که جلوی چشمانمان را گرفته به قضیه نگاه کنیم میتوانیم بهتر تصمیم بگیریم .
مسعود شجاعی و احسان حاج صفی برابر تیمی از رژیم اشغالگر قرار گرفتند که این حضور بر خلاف میل باطنی و عدم توانایی تصمیم گیری شخصی بود . آنها نمیخواستند در این دیدار حضور داشته باشند و حتی در بازی رفت هم به میدان نرفتند ولی چون تحت قرارداد باشگاه یونانی بودند به اجبار باشگاه در برابر نماینده رژیم اشغالگر قرار گرفتند .
ما نباید با این دو بازیکن برخورد قهری و دفعی داشته باشیم و همانطور که مقام رهبری بارها تاکید کرده اند باید درصدد جذب حداکثری و دفع حداقلی باشیم و نباید نخبگان کشورمان را (در هر حوزه ای) به راحتی از دست بدهیم و یا کنار بگذاریم .
سوال آخر ما این است زیانی که مسعود شجاعی و احسان حاج صفی به مملکت ما زدند (با بازی برابر نماینده رژیم اشغالگر) بیشتر بود یا زیانی که اختلاسگران چند میلیاردی زدند ؟ بازی این دو بازیکن و صرفا یک مسابقه ورزشی شرکت کردن این دو بازیکن بیشتر به ما آسیب رساند یا زیان آن آقای به ظاهر موجهی که برای اسرائیل جاسوسی میکرد و اکنون هم تحت محاکمه است ؟ دید خود را کمی باز کنیم و منصفانه به قضایا نگاه کنیم و همه جوانب را در نظر بگیریم.
