✍️ محمود فخرالحاج
🔹در محبوبیت آقا فرهاد شکی نیست، محبوبیتی که در دوران بازیکنی خود بدست آورد هر چند با برخی رفت و آمدهایی که در نیم فصل ها یا اوایل فصل ها داشت باعث دلگیری برخی از هواداران می شد اما محبوبیت فرهاد فراتر از همه این دلگیری ها بود.
🔹حتی پس از رفتن استراماچونی و انتخاب فرهاد به عنوان سرمربی در اولین تجربه رسمی اش روی نیمکت هم باعث این نشد که از محبوبیت فرهاد کم شود، به این خاطر که مجیدی آنقدر برای تیم استقلال و هوادارانش خاطرات خوب و خوش ساخته بود که با این انتخاب در این برهه زمانی هم نتوانست از محبوبیت او بکاهد.
🔹اما گاهی محبوبیت ها با ناکامی کم می شود، گاهی هم با همین ناکامی ها محبوبیت گذشته از بین می رود و شاید هم به ناراحتی و حتی کینه تبدیل شود اما…
🔹اما خود مجیدی در بدو ورودش خوب می دانست که نشستن روی این نیمکت تنها و تنها در صورتی می ماند که تیم تحت هدایتش نتیجه بگیرد، مجیدی کارنامه و سرنوشت دوست و همبازی قدیمی و صمیمی اش منصوریان را از یاد نبرده و در خاطرش هست که خدای نکرده او به آن سرنوشت دچار نشود.
🔹حال غرض از بیان این مطلب این است که به فرهاد مجیدی بگوییم که درست است در اولین تجربه سرمربیگری اش توانست استقلال را به نایب قهرمانی لیگ برساند و تا حدودی رضایت هواداران را کسب کند، اما همین هواداران شکست در نیمه نهایی جام حذفی و دربی را هرگز بر نخواهند تابید.
🔹فرهاد باید این را خوب بداند که با فتح دربی و صعود به فینال جام حذفی می تواند به یکباره محبوبیتی وصف ناشدنی را برای خود بدست بیاورد.. محبوبیتی که بالاتر و فراتر از دوران بازیکنی اش خواهد بود و شکست حتی می تواند پایان حضور او باشد.
🔹پس بازی فردا برای خود مجیدی علاوه بر هواداران حکم بازی مرگ و زندگی دارد که با پیروز شدن در آن می تواند صاحب محبوبیتی چندین برابری شود و حتی جایگاهش را برای حضور دوباره روی نیمکت برای فصل آینده از سمت هواداران تضمین شده ببیند و از سویی دیگر شکست دربی می تواند برایش پایان یک فصل سخت و سنگین و بسیار عجیب باشد.
