استقلال در دومین بازی پیاپی خود موفق به گلزنی نشد. از همان ابتدای فصل اعتقاد داشتم تیمی که برای قهرمانی می جنگد نیازمند بازیکنی است که در بن بستهای تاکتیکی گره گشا باشد و‌در همین شروع مسابقات این مشکل در استقلال خود رانشان داد. الحاجی گرو نشان داد بازیکن باکیفیتی است اما تمام کننده کاملی نیست. در فوتبال مهاجمی که در تک موقعیت موفق به گلزنی شود ستاره و تمام کننده محض محسوب می شود اما در فوتبال ایران و آسیا چنین بازیکنی کمتر دیده می شود. استقلال در حال حاضر مهاجمی که حتی بتواند در سه موقعیت موفق به گلزنی شود حضور ندارد و مطمئنا این مشکل در نتیجه گیری استقلال تاثیرگذار است. صرف نظر از این موضوع در سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی ترکیبی بازیکنانی که در پست ۳-۱ که همان چهار مهاجم اصلی هستند بازی می کنند بسیار مهم است. روتیشن ( جابجای گردشی) در منطقه یک سوم حمله در ایجاد موقعیت گل و سردرگم کردن مدافعین فولاد بسیار مهم بود که به هیچ عنوان در این بازی دیده نشد. گرو سعی می کرد با بازی بدون توپ فضاسازی کند و تبریزی نیز در چنین حالت جای گرو را در نوک حمله می گرفت. در حالیکه اسماعیلی و غفوری باید پست و فضای بازی این دو بازیکن را پر می کردند اما در بیشتر موارد نظاره گر بودند و همین ناهماهنگی و نبود تعادل در خط حمله استقلال موجب شد تا بازی استقلال عملا قابل پیش بینی باشد و مدافعین فولاد به رغم نداشتن نظم دفاعی مناسب بتوانند دروازه خود را بسته نگه دارند. اسماعیلی در نقش بازیکن شماره ۱۰ که در پشت تک مهاجم بازی می کند باید بیشتر در فضاهایی که گرو بوجود می آپرد صاحب توپ می شد. در همان نیمه اول و با حرکت غفوری، اسماعیلی بخوبی در فضای بوجود آمده بین مدافع چپ و مدافع مرکزی فولاد صاحب توپ شد که شوت خوب او را دروازه بان فولاد مهار کرد. حرکتی دیدنی که باید بیشتر تکرار می شد.
استقلال برای باز کردن خط دفاعی فشرده حریفان نیازمند هماهنگی و بازی ترکیبی بیشتری در فوتبال است اما در زمانهایی لازم نیست تمامی جوانب برای گلزنی فراهم شود. باید این شجاعت در بین بازیکنان استقلال وجود داشته باشند تادر شرایطی که تعادل هم ندارند و مدافعین انتطار ندارند شانس خود را امتحان کنند. برخورد توپ به مدافعین پرشمار غیرقابل پیش بینی است و دروازه بان نیز نمی تواند کاری کند. این چنین گلهای زده شده که به گلهای زشت معروف هستند در فوتبال نوین جایگاه خاص خود رادارد. به قول فرگوسن تا شوتی به سمت دروازه زده نشود دروازه ای باز نمی شود.
