🔹فکر می کردیم بازی آسانی پیش رو داشته باشیم و یک برد آسان بدست خواهیم آورد اما وقتی که گل اول بازی را از تیم دسته اولی دریافت کردیم به خودمان آمدیم که نه انگاری این بازی هم تفاوتی با بازیهای چند هفته گذشته ندارد و گرچه شاید سخت تر هم باشد.
🔹گل تساوی را که زدیم کمی خیالمان راحت شد که توانستیم در همان نیمه اول بازی را متعادل کنیم.
🔹از خاموشی و رفتن نیم ساعته برق هم صحبتی نکنیم بهتر است که بازی را سی دقیقه افزایش داد با یک استراحت اعصاب خوردکن به همان اندازه.
🔹خوب شد بازی مساوی دنبال می شد والا اگر یکی از دو تیم با یک گل جلوتر بود شاید بخاطر این نیم ساعت خاموشی اعتراض می کرد.
🔹اما مگر یک تیم چند فرصت به این مهمی در یک بازی می تواند بدست بیاورد که اینطور با سهل انگاری و بی دقتی و سپس در وهله آخر بد شانسی پنالتی هایش را به گل تبدیل نکند؟
🔹وقت های اضافه و کشنده پس از ۹۰ دقیقه آبی بود بر روی آتش.
🔹اگر اوایل وقت اضافه گل دوم را نمی زدیم معلوم نبود که در تا پایان بازی چه اتفاق دیگری می افتاد.
🔹گل سوم هم که انگاری برای آرامش در این بازی بود، استقلال باز سه گل به گل ریحان زد، اما اینبار نه در یک بازی دوستانه، بلکه در رقابت های جام حذفی.
🔹یک بازی شاید به نسبت آسان (البته با نتیجه ای که کسب شد) اما ۱۲۰ دقیقه به طول انجامید و به معنای واقعی کلمه جانمان به در آمد تا بازی را بردیم.
🔹اولین برد استراماچونی با استقلال مبارک.. اما امیدواریم که این شروع بردهای بعدی مان باشد تا تنها به این تک برد دلخوش نباشیم.
✍️ محمود فخرالحاج
