🔹خنده دار ترین یا درست تر و واقعی تر بگوییم گریه آورتریم صحنه بازی دیروز سرخ ها در اهواز هم قبل از بازی بود و هم بین دو نیمه و هم پس از پایان بازی و انگاری اصلا قرار نبود که در مورد جریانات بازی صحبت بشود.
🔹از صحبت های فتاحی با تماشاگران روی سکو که انگاری این همه صمیمیت برای یک مسئول و این همه راحتی و صراحت کلام برای یک مسئول اینطور تعریف شده است؟!
🔹اینکه پس از سوت پایان بازی در نیمه اول و هجوم بازیکنان سرخ پوش از جمله بیرانوند و حسینی به سمت فتاحی و تنه انداختن و هل دادن این مسئول هم دلیلی برای جوابگویی و سخت گیری نداشت؟!
🔹پس از پایان بازی هم هجوم همه جانبه سرمربی و بازیکنان سرخ از بهانه شکستی که بیشتر از اینکه از لحاظ فنی پاسخگوی آن باشند از لحاظ فیزیکی و اخلاقی باید پاسخگوی آن می بودند همه و همه باعث این شد که باورمان شود که همه چیز حتی در زمان شکست هم به سود یک تیم خاص در حال جریان است.
🔹اینکه یک تیم هنوز جنبه شکست نداشته باشد، اینکه همه چیز یک شکست را به جای اینکه درون زمین پیدا کنند به دنبال حل و واخواهی آن در بیرون زمین باشند و اینکه هم فوتبال و هم اخلاق را هر دو واگذار می کنند امری است که مدتهاست به نتیجه واقعی آن رسیده ایم.
🔹اما کاش فتاحی کمی بیشتر بر قانون و اعمال آن پافشاری کند و به جای این همه صمیمیت خود بین تماشاگران روی سکو و بازیکنان مورد علاقه خودش در تیم سرخ پایتخت و…و… کمی به دنبال کم کردن این تنش ها و اعمال قانون های واقعی در لیگ باشد.
✍️ محمود فخرالحاج
