✍️ محمود فخرالحاج
🔹همیشه و در همه حال باید منتظر حاشیه ای، جمله ای، مصاحبه ای، حمله ای، نیش زخمی از هر طرف بود و خودی و غیر خودی هم ندارد.
🔹شاید بحث امروز ما حضور علی منصوریان در برنامه فوتبال برتر باشد، شاید بحث امروز ما صحبت های از سر دلسوزی و شاید راستگویی منصوریان در یک برنامه زنده تلویزیونی باشد اما بحث فراتر از آن و بسیار کلی هم هست.
🔹اینکه چه بازیکنان و چه مدیران و چه پیشکسوتانی که به برنامه های زنده تلویزیونی دعوت می شوند، قرار نیست که جز راست چیز دیگری بگویند، اما از طرفی هم قرار نیست که سفره دل خودشان را راحت باز کنند و هر راستی را بیان کنند و کاری هم به عواقب پس از آن نداشته باشند.
🔹اینکه استقلال چه شرایطی دارد و چه شرایطی در آینده خواهد داشت و چگونه برخورد خواهد شد می توان یک نظر کلی داد، اما اینکه جمله ای گفته شود و به بزرگتر خود طعنه زده شود آن هم در حال حاضر هرگز درست و منطقی و زیبنده یک استقلالی نیست بخصوص منصوریان.
🔹هرچند در زمان سرمربیگری منصوریان هم رفتارهایی شاید به مراتب بیشتر و طعنه انگیزتر و خنده دارتر و ناراحت کننده تر از این جمله و مصاحبه را بارها و بارها از کادرفنی زمان ایشان دیدیم و آن مصاحبه طولانی که طولانی ترین کنفرانس پس از بازی در تاریخ هم شد دیگر آخر رفتار عجیب علی منصوریان بود.
🔹علی منصوریان را دوست داریم، همانطور که فرهاد مجیدی را دوست داریم، همان طور که همه پیشکسوتان آبی را دوست داریم بخصوص بازیکنان دهه های ۷۰ و ۸۰ که با آنها خاطره های شیرینی هم داریم و هرگز دوست نداریم در حال حاضر که سن شان به مرز ۵۰ سال رسیده، رفتاری یا گفتاری از آنها ببینیم که به پختگی و بزرگی و تجربه بالایشان در طی این چند سال شک کنیم.
🔹آقای منصوریان چه در دوره مربیگری خود و چه در زمان پس از آن خیلی ساده هر صحبتی را بیان می کرد، هر جمله ای را به زبان می آورد دریغ از اینکه متوجه باشد چه زمانی و چه مکانی باید آن جمله، یا آن خبر یا آن گله گذاری بیان شود یا نشود.. خوب است گفته شود یا خوب نیست؟ و واقعا جمله جز راست نباید گفت و هر راست نشاید گفت را باید با علی منصوریان و امثال او تطبیق کرد.
