اگر اتفاقات، تصمیمات، کنشها، واکنشها ودر یک کلام “ساختار مدیریت فوتبال ایران” در دهه اخیر را بررسی کنیم شایسته ترین عنوان شاید همین عنوان باشد، دهه ای که با سیاست بازی نابخردانه وتک رنگی سلطانی فر دروزارت ورزش کلید خورد وبا خوش خدمتی وبی لیاقتی وزارت سجادی هم اکنون فوتبال ایران در یک باتلاق گند ومشمئز کننده درحال فرو رفتن است. آری امروزه صنعت فوتبال با مقوله های اقتصاد، فرهنگ ، شادی ،غم ودر یک کلام زندگی بخش بزرگی از مردم ایران و بخصوص جوانانش گره خورده وعجین شده است اما افسوس که حاکمان دولتمردان، وتصمیم گیرندگان ورزشی بی توجه به این ظرفیت ها، بدترین عملکردها را در مدیریت ورزش به منصه ظهور میرسانند. انتظار عدالت، ظرافت، پیشرفت،انصاف از فدراسیونی که در رآس آن تاج ورئیس کمیته داورانش افشاریان باشد انتظاری عبث وبیهوده است. آیاازمدیریت تاجی که به خاطر قرارداد ننگین وخسارتبار ویلتموس ودیگر مسائل مالی متهم وبرکنار شد اما با لابی ورانت برگشت میتوان انتظار خیر داشت، آیا از افشاریانی که در کلاسهای آموزشی داورانش یک هند را با تمام مختصاتش مشخص میکنند اما در مرحله عمل با کمال بیشرمی آنرا نقض میکند میتوان انتظار عدالت در داوران تحت امرش داشت آنهم به دلیل اینکه تیم وزارتشان ناراحت میشود. آیا کسی هست که نداند کلید حذف استقلال از جام باشگاه آسیا توسط تاج وفدراسیون فاسدش از قبل طراحی شده بود وو قیحتر از این میشود که با مدیریت زمان وبا ماموریت خیمه شب بازی رئیس سازمان خصوصی سازی( قربانزاده) بعد از حذف استقلال از آسیا ومطمئن بودن از حضور تیم خاص در آسیا بدهیش پرداخت شود.در حالی که هیچ مقصری محاکمه وبازخواست نشد. آیا نمونه ای از وقاحت داوری در فوتبال جهان سراغ دارید که یک داور بازی آنهم در یک فینال درجشن قهرمانی تیم مورد علاقه شرکت وشادی کند. آیا وقیحتر از جریان دست بازی، اهدای جام بدون برگزاری بازی فینال ، تعویض دستوری زمین بازی تیم میزبان ومیهمان ، ثبت قرارداد صوری خارج از بازه زمان قانونی ، اخراج مربی تیم حریف به درخواست مربی یک تیم خاص، به سربازی فرستادن بازیکن موثر یک تیم در کورس قهرمانی و مهلت سربازی دادن به بازیکن تیمی خاص برای نرفتن به سربازی، به تاخیر انداختن عامدانه سیستم var برای اهدافی خاص، احظار،اخطار ،جریمه مربی وبازیکنی به خاطرحرف حق ،بیدادی ومظلومیت خواهی خواهی سراغ دارید. آیا مسئولی هست که نداند با یک سوت مغرضانه داور دریک بازی فوتبال روح وروان هزاران ،بلکه میلیونها بیننده تلویزیونی جریحه دار ، پریشان ، افسرده ونا امید میشود که اثرات مخربش در رفتاربخشی ازجامعه هویدا میشود. آیا تا کی قرار است فضا برای رشد مربیان مستعدی همانند مجیدی، ربیعی، حسینی واخیرا” نکونام و حضور داشتن بازیکنان مستعدی مانند قائدی در فوتبال ایران ناهموار باشد که تیمشان قربانی تصمیمات خلاف داوران وبه نفع تیمی خاص باشد. گویا وظیفه دهه اخیر وزارت ورزش به قهرمانی رساندن یک تیم خاص با بسیج تمامی امکاناتش میباشد ودیگر تیم ها بازار گرمی فوتبال محسوب میشوند. تیم خاصی که در عرصه بین المللی مقام خاصی کسب نکرده است و تا این بساط وقیحانه پهن است ،نه تنها این تیم خاص مقامی کسب نخواهد کرد بلکه هیچ تیمی از ایران به خاطر شرایط غیر رقابتی، نابرابری ومافیای سیستماتیک ومهندسی فوتبالی ،رشد نخواهد کرد وجایگاه بین المللی کسب نخواهد کرد.آری محصول سیستم حاکم بر فوتبال ایران به جز قهرمان کذایی ،پولشویی ،
رانت، فساد، دلالی، کسب شهرت تنفر وخشونت خروجی مثبتی ندارد.
من آنچه به صلاح وخیر فوتبال مملکتم به ذهنم رسید نوشتم. شماها ای حاکمان مطلق برفوتبال ایران خواه پند گیرید خواه ملال.

نویسنده : محمدباقر راد