#یادداشت_روز

⚫️ سوگنامه استقلال شفر

✍️ محمود فخرالحاج

🔹واقعا چه فکر می کردیم و چه شد؟!
🔹چقدر این جمله برایمان تکراری است؟ چند بار آن را در این فصل به کار برده ایم؟
🔹واقعا خودمان هم خسته شده ایم… استقلال دوباره باخت.
🔹درست است تعداد شکست های تیم محبوبمان در این فصل چندان زیاد نیست و شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد اما از آن مهمتر برایمان بد باختن تیم محبوبمان است.
🔹اینکه در زمانی که لازم داریم، در زمانی که به نتیجه گرفتن و برد احتیاج داریم در بدترین زمان ممکن شکست را متحمل می شویم.
🔹 این بزرگترین مشکل و درد تیم محبوبمان استقلال است.. شکست فصل گذشته برابر السد یکی از آن نمونه هاست.. شکست در دربی این فصل که آغازی بود بر فاصله گرفتن از قهرمانی.. شکست برابر الهلال در بازی برگشت آسیایی این فصل و حالا هم که تنها نقطه امیدمان برای رسیدن دوباره به صدر و کسب سهمیه آسیایی بود با شکست تلخ در مشهد از بین رفت.
🔹تا کی باید این شکست ها را ببینیم و دم نزنیم؟ تا کی باید شاهد این از دست دادن فرصت ها باشیم و فریادمان را در نطفه خفه کنیم تا کسی از ناراحتی مان چیزی نفهمد؟ تا خدای نکرده دشمن شاد نشویم؟
🔹شما بگویید تا کی؟!
🔹مگر مای هوادار دل نداریم؟ مگر استقلال با این نتایج ضعیف و بد و غیرقابل قبول تا همین جای کار دشمنان و رقیبان خود را شاد نکرده است؟
🔹حال تنها مانده که ما فریاد نزنیم.. حال تنها مانده ما اعتراض و گلایه هایمان را خاموش کنیم تا نکند که رقیبان ما از ناآرامی و اغتشاش هواداران علیه تیم آگاه شوند و خوشحال شوند؟
🔹نه شما را بخدا بس کنید و باور کنید که اوضاع تیم درست نیست.. باور کنید که اوضاع استقلال آرام نیست.. باور کنید که شرایط عادی نیست.. دو فصل و تنها یک قهرمانی در جام حذفی یعنی همان نتایجی که سه چهار فصل قبل، پرویزخان هم در دو سال حضورش برایمان بدست آورد.
🔹ما کسی را می خواهیم که برایمان آرامش طولانی فراهم کند و انگاری شفر آن شخص نیست!!!