🔹۱۲۰ دقیقه استرس و اضطراب و هیجان بارها تا مرز سکته پیش رفتیم و برگشتیم.
🔹با گل دقیقه ۳ قائدی تا آسمان پرواز کردیم و در تمام طول نیمه اول که بسیار سرتر و بالاتر از حریف بودیم عشق می کردیم و از بازی تیم محبوبمان به وجد می آمدیم.
🔹اما نیمه دوم در لحظه لحظه دقایقش بین مرگ و زندگی در حال رفت و آمد بودیم.
🔹گل تساوی رقیب مثل سکته ناقصی بود که زدیم و هنوز در شوک بودیم که گل دوم حریف تمام آمال و آرزوهایمان را به یکباره بر باد داد.
🔹زمان برای جبران کم بود و تا شکست و حذف شدن فاصله ای نداشتیم باید خود را به آب و آتش می زدیم تا بازی را به تساوی بکشیم.
🔹تساوی خیالمان را از این بابت آسوده می کرد که لااقل به وقت های اضافه می رسیدیم.
🔹بازی به دقیقه ۹۰ رسید و مایوس تر و ناامیدتر از همیشه شده بودیم که روی یک سانتر و پروار بلند دانشگر تور دروازه حریف به لرزه در آمد، دانشگر با این گل توانست دوباره هم دل مجیدی را بدست بیاورد هم دل هواداران را یعنی اینکه گل تساوی در دقیقه ۹۳ به ثمر رسید.
🔹خیالمان راحت شد، نفسی از ته دل به آرامی کشیدیم و این یعنی زندگی همچنان ادامه دارد.
🔹وقت های اضافه را با امید بیشتری ادامه دادیم اما هیچ کدام برای گل سوم و برتری زیاد ریسک نکردیم تا به ضربات پنالتی رضایت دادیم.
🔹از ابتدا ضربات پنالتی را با امید و انگیزه شروع کردیم تا پایانش با ضربه ارسلان به فتح دربی ختم شد.
🔹دو ضربه حریف یکی در دستان حسینی جای گرفت و دومی به طاق آسمان کوبیده شد تا اینکه هم مجیدی و هم هواداران دوباره از حسینی راضی شوند و آن گل های خورده را به باد فراموشی بسپارند.
🔹و بالاخره این استقلالیها بودند که تبحر خودشان را در فتح دربی های حذفی دوباره به رخ بکشند.
🔹استقلال به این برد و صعود به فینال خیلی بیشتر از پرسپولیس نیاز داشت، شاید قرمزها دوست داشتند که پس از قهرمانی های متوالی شان جام حذفی را هم از آن خود کنند و شکست دادن آبی ها بیشتر زیر زبانشان مزه می کرد اما آبی پوشان به فتح دربی و رسیدن قهرمانی حذفی و بازگشت دوباره به روزها و سالهای اوج و قهرمانی نیاز مبرم داشته و دارد.
🔹حال باید در فاصله یک هفته ای تا فینال تمام فکر و ذکرمان را به شکست دادن تراکتورسازی بدهیم.. برد دربی تنها با کسب جام قهرمانی حذفی لذت بخش تر و ماندگارتر خواهد ماند.
✍️ محمود فخرالحاج
