دو سالی است که ششم بهمن ماه سالهایش دیگر رنگ و بوی امید نمی دهد، دیگر رنگ و بوی عشق نمی دهد..
ششم بهمن ماه دیگر نه کیکی آماده می شود و نه شمعی فوت می شود و نه برای کسی که تمام استقلال است و زندگی اش برای استقلال گذشت آرزوی طول و عمر و سلامتی می کنند.
هنوز تصویر آخرین کیک تولدت را از یاد نبرده ایم، تازه پس از پشت سر گذاشتن یک هفته سخت و سنگین از بیمارستان مرخص شده بودی و به خانه بازگشته بودی که به همت برنامه ۹۰ جشن تولد هر چند مختصر و ساده در منزل برایت گرفته شد. آن مصاحبه و آن چهره معصوم و خسته و بیمار را هرگز از یاد نخواهیم برد.
هیچ وقت باورمان نمی شد که درست ۹ ماه بعد از این تصویر برای همیشه از پیش مان پرواز کنی..
امروز شش بهمن ماه دو سالی است که دیگر رنگ و بوی امید ندارد و غریب تر از هر زمان دیگری شده است.. چون صاحب این روز دیگر نیست.. چون صاحب این زادروز دیگر آسمانی شده است..
اما این آسمانی شدن هیچ وقت دلیل بر فراموش کردن نیست.. هر ۶ بهمن که می آید و می رود به یاد تو شمعی روشن می کنیم و فاتحه ای نثار روح پاکت میکنیم و برایت آن بالا بهترین ها را آرزو می کنیم.
منصورخان روحت شاد… آقای پورحیدری یادت برای همیشه تاریخ گرامی.
محمود فخرالحاج
