🔹بیش از دو دهه است که هوادار استقلالیم و در طول این مدت بازیکنان و مربیان بسیاری در تیم محبوبمان آمده اند و رفته اند، اما ما هیچگاه تعصب خاصی به هیچ بازیکنی نداشته ایم.
🔹درست است فرهاد مجیدی را بسیار دوست داشتیم، محمود فکری را هم همین طور.. رضا و آرش آقایان گل فوتبال ایران که جای خود دارند، علی ۳۰ ثانیه و هرکول جیبی، از هاشمی نسبی که از قرمزها جدا شد و به استقلال آمد و در طول دو سه فصلی که در استقلال بود برایش هرگز کم نگذاشت.
🔹ما همه آنها را دوست داشتیم و با آنها زندگی کردیم.. اما هیچگاه تعصب خاصی به هیچ یک نداشتیم و وقتی پای تیم محبوبمان به میان آمده، همیشه و همیشه طرف تیم مان را گرفته ایم.
🔹بازیکن می خواهد تمدید کند، پول بیشتری طلب می کند، برای باشگاه شرط می گذارد، برایش ناز می کشد و…و… هیچگاه برایمان قابل قبول نبوده و نیست.
🔹درست است بازیکن حق دارد برای آینده بعد فوتبال خود برنامه ریزی کند، پشتوانه داشته باشد.. اما قرار نیست در مملکتی که هواداران و کارگران و قشر متوسط و ضعیف جامعه حتی یک بیستم این مبلغ قرارداد بازیکنان دستمزد ندارند و در معیشت خانه و خانواده خود مانده اند اینطور تفاوت در طبقه درجات داشته باشیم.
🔹همیشه معتقد بودیم اینجا استقلال است و با همه تیم ها و جاهای دنیا تفاوت دارد.. اگر همه تیم ها و همه جای دنیا فوتبال را حرفه ای و با سرمایه پول ادامه می دهند و دنبال می کنند و حتی به جام می رسند اما اینجا استقلال است.. جایی که حرف اول و حتی آخر را تعصب و عشق و علاقه به تیم و پیراهن آبی اش می سازد.
✍️ محمود فخرالحاج
