به دلیل جشن فارغ التحصیلی پسر بزرگم فراز بازی استقلال رو برروی موبایلم دیدم ووقتی به خانه برگشتم بازی رو به صورت کامل دیدم. همانطوری که انتظار می رفت استقلال از لحاظ تاکتیکی با روزهای خوب خود فرسنگها فاصله دارد. جداشدن بازیکنان اصلی و اضافه شدن جوانانی که برای بازی دراستقلال هنوز به خودباوری نرسیده اند موجب شد که آهنگ تیمی استقلال کند و ناهماهنگ باشد. بعنوان مثال روح الله باقری بعنوان تک مهاجم هنوز از نقش تاکتیکی خود به هیچ عنوان آگاهی ندارد. فورواردی که هنوز نمی داند چطور باید هافبکهای استقلال را به بازی بگیرد و توان برهم زدن نظم دفاعی پیکان را نداشت. از باقری انتظار معجزه ندارم و اعتقاد دارم که در صورت آموزش می تواند مهره ای مناسب برای خط حمله باشد اما باقری نباید فراموش کند وظیفه اصلی او گلزنی است وباید بیشتر در محوطه جریمه بماند. باقری باید از موقعیتی که نصیبش شده بیشترین بهره را بگیرد و هر چه زودتر جایگاه خود را ثابت کند.شاید وظیفه باقری از طرف شفر فضاسازی و ایجاد موقعیت برای دیگربازیکنان باشد اما امشب این تاکتیک به هیچ عنوان دیده نشد و کمتر دیگر بازیکنان استقلال با حرکات او صاحب موقعیت شدند که بنظر عدم حرکات موثر دیگر هافبکها دلیل اصلی آن بود. الهیار صیادمنش با انگیزه و پرتحرک اما خام نشان داد و علی کریمی درنقش هافبک بازیساز از خط دفاعی تا حدودی نمره قبولی گرفت. در سیستم ۱-۳-۲-۴ استقلال کریمی و باقری نقشی متفاوت داشتند. در حالیکه استقلال در ایجاد موقعیت گل ضعیف بود کریمی باید بیشتر در یک سوم حمله ظاهر می شد تا با پاسهای دقیق خود شاید می توانست خط دفاع پیکان را باز کند. در هرحال طبق قانونی که تنها در فوتبال ایران وجود دارد نباید در بازی اول انتظاری غیر از این داشت و همین که دروازه استقلال در این دیدار بسته ماند نقطه مثبت بازی شاگردان شفراست.