محمد نوری‌فر، مدیر رسانه‌ای باشگاه استقلال:

اظهار نظر علیه باشگاه استقلال به شغل دوم مدیریت باشگاه رقیب (نزدیک به شغل اول) تبدیل شده است. تاکتیکی که مدیریت، سرمربی و حامیان تیم رقیب از ابتدای فصل اتخاذ کرده‌اند تا نام باشگاه‌شان را از آن پسوند «حمایت‌های خاص» دور کنند. این قابل انکار نیست که هر دو باشگاه پرطرفدار پایتخت تحت نظر دولت هستند و از تیم‌های دولتی حمایت‌هایی می‌شود که در مورد سایر تیم‌های ثروتمند و قدرتمند هم وجود دارد. اما تفاوت فاحشی است بین تیمی که به خاطر یک تخلف آشکار حالا باید در لیگ آزادگان حضور می‌داشت و تمامی بازی‌هایش سه بر صفر می‌شد با باشگاهی که در روز صدرنشینی، ناگهان مدیرعامل، سرمربی، دستیاران و سرپرستش را از دست می‌دهد.

به نظر می‌رسد مدیریت باشگاه رقیب بیش از آنکه به وظایف مدیریتی خود علاقه داشته باشد، ترجیح می‌دهد در قامت عضوی از کانون هواداران ظاهر شود و چیزی بگوید که لایک و فالوئر بیشتری برایش به دنبال داشته باشد. این راه‌های میان‌بر برای کسب محبوبیت، بی تردید در شأن مدیریت یک باشگاه پرطرفدار نیست.

فوتبال ما در آشفته بازار شبکه‌های اجتماعی آنقدر باید یاد گرفته باشد که تسلیم کری‌های هواداری و کل‌کل‌های اینستاگرامی نشود. با مالک مشترک، اسپانسر مشترک، استادیوم مشترک و حتی شعارهای کپی پیست شده، از چه تفاوت و تفاخری می‌گویید؟