تیم ملی امید ایران با بازیکنان شاخص و لیگ برتری خود یک آبروریزی برای فوتبال ایران به وجو آورد .
تیم ملی امید در بازیهای آسیایی در گروهی راحت قرار داشت که با باخت ۴بر۱ برابر ویتنام و تساوی یک بر یک برابر قرقیزستان با یک امتیاز کار خود را به پایان رساند .
سرمربی گری تیم ملی امید برعهده نلو وینگادا است که از آن سر دنیا برای آبروریزی به ایران امده است .
وقتی مربیانی مانند حسین فرکی و امیر قلعه نوعی و محمد مایلی کهن بارها از حفظ حرمت مربیان ایرانی سخن گفته اند آنها را متهم به دشمنی با مربیان خارجی کرده اند .
مقصر خود ما هم هستیم که با باخت های تیم ملی به خیابان میریزیم و عقده کمبود شادی را به این صورت جبران می کنیم و کیروش و وینگادا و امثالهم هم که فکر میکنند شاهکاری انجام داده اند و خیلی به قول معروف خوش به حالشان می شود .
چه چیز امثال علی دوستی از نلو وینگادا کمتر است؟
حال باید دید بزرگترین حامی مربیان بی کیفیت خارجی (عادل فردوسی پور و روزنامه زرد خبرورزشی ) چه حرفی برای گفتن خواهند داشت . آیا آنها هم جرات استفاده از تیتر آبروریزی به دست یک اجنبی را دارند؟
