🔹هفت فصل متوالی است که تیم محبوبمان در هفته های پایانی از کورس رقابت با بالانشین های جدول فاصله می گیرد و یا قهرمانی را از دست می دهد یا از رسیدن به سهمیه آسیایی باز می ماند.
🔹اما این فصل مانند دو فصل گذشته برای فرهاد مجیدی، همچون زمان علیرضا منصوریان فصلی با کسب تجربه های بسیار خواهد بود، هر چند شاید این تجربه ها در کوتاه مدت سودی برای هواداران در کسب نتیجه نداشته باشد اما شاید در آینده که می توان با کسب تجربه های بیشتر همچنان به حضور دوباره منصوریان و حتی مجیدی روی نیمکت به عنوان سرمربی و نفر اول تیم حساب کرد.
🔹غرض از نوشتن این یادداشت در هشت هفته مانده به پایان فصل نه انتقاد از فرهاد است و نه تخریب بود، حتی قصد تعریف هم از او نداریم، یادداشت امروز بنده توصیفی است از وضع حال هشت فصل گذشته تیم محبوبمان استقلال که همچنان در حسرت کسب جام قهرمانی در لیگ می سوزد.
🔹برای فرهاد مجیدی می نویسم که شاید زیاد اهل انتقاد شنیدن نباشد حتی اگر به درستی بیان شده باشد، اما می نویسم چون وظیفه هواداری بنده این را طلب می کند که آرامش و به مقصود رسیدن تیم محبوبم هر چه در توان دارم توسط قلم بیان کنم.
🔹این فصل برای فرهاد بزرگترین تجربه بود و شاید هم سخت ترین.. هر چند شاید به کسب جام حداقل در لیگ برتر منجر نشد و برای کسب سهمیه آسیایی هم راهی بسیار سخت و پرخطر در پیش روی دارد، چه در هفته های باقیمانده فصل و چه تقابل سخت در جام حذفی برابر سپاهانی ها.
🔹آنقدرها که دوست داریم اسطوره هایمان و بازیکنان دهه های ۷۰ و ۸۰ تیم محبوبمان که حال پیشکسوتان استقلال به حساب می آیند روزی روزگاری در قامت سرمربی روی نیمکت تیم محبوبمان همچون دوره بازیکنی شان خوش بدرخشند، گاهی انگاری نمی شود و توقع مان در ابتدای راه شاید زیاد باشد و باید همچنان منتظر بمانیم.
🔹شاید تجربه منصوریان در پاس همدان و نفت تهران و تیم ملی امید نسبت به تجربه کوتاه مدت مجیدی در دستیاری شفر و چند بازی آخر فصل گذشته بیشتر بوده باشد، اما هر دوی این عزیزان نتوانستند در قامت سرمربی خاطره شیرین دوره بازیکنی شان را در قامت سرمربی در اولین فصل حضورشان در لیگ روی نیمکت استقلال ثبت کنند و به یادگار بسپارند.
🔹یک فصل پای فرهاد مجیدی نشستیم و سعی کردیم که با خاطره های ۷ مقدس با او همچنان خاطره سازی کنیم، اما… نه اینکه نتوانستیم، اما نشد.. همچنان فرهاد را دوست داریم فارغ از هر نتیجه ای که در هشت بازی باقیمانده در ادامه فصل برای تیم محبوبمان به دست بیاورد که شاید به کسب سهمیه هم منجر شود که امری فوق العاده است و مثل همیشه برایش آرزوی موفقیت می کنیم به این خاطر که موفقیت او، موفقیت استقلال است و او را از فرزندان خانواده استقلال می دانیم، و امیدواریم که برای فصل آینده یک نیمکت قوی و با تجربه و دوست داشتنی بالای سر تیم استقلال قرار بگیرد.
🔹هشت فصل متوالی است که با ۶ مدیرعامل و ۶ سرمربی تیم محبوبمان تنها به یک قهرمانی در جام حذفی رسیده است و این هرگز نه برای قدمت باشگاه بزرگ استقلال و نه برای هواداران میلیونی و متعصب و دوست داشتنی اش قابل قبول و پذیرش است و به واقع تا چند فصل دیگر باید همچنان به این اوضاع آشفته ادامه داد و همچنان منتظر یک نقطه روشن و امیدی بود نامعلوم است.

✍️ محمود فخرالحاج