رضا عنایتی که در برنامه نود شرکت کرده بود درباره حضور طولانی مدت در فوتبال ایران گفت:حرفه ما بدنمان است و باید از آن مراقبت کنیم . اگر از بدنمان به خوبی مراقبت نکنیم قطعاً به مشکل می خوریم. می‌دانم که همیشه هواداران و سرمربی از ما انتظاراتی دارند . یک فوتبالیست حرفه ای متعلق به خود نیست و همه نگاه ها روی آن است.

مهاجم صبا درباره خداحافظی خود از فوتبال گفت : فکر می کنم به نقطه ای رسیده ام که باید خداحافظی کنم ، امسال و سال گذشته فشار زیادی به من آمد. وقتی شما بزرگتر تیم باشید و همه از ما انتظار داشته باشند کار سخت می‌شود. وقتی یک موقعیت گل از دست بدهید تنها چیزی که به ذهن همه می رسد این است که این بازیکن پیر است و به پایان کار رسیده است.من مشکل بدنی ندارم ولی از نظر روحی به هم ریخته ام و فکر کنم وقت آن رسیده که خداحافظی کنم.

وی درباره ی بازی در پست دفاع آخر و اخراج در بازی با استقلال بیان داشت:من در بازی با استقلال کم‌تجربگی کردم. زیرا فورواردهای استقلال خیلی سرعتی بودند  من فکر می کردم با تکل هایم توپ را می گیرم اما در محاسباتم اشتباه کردم ، من با تمام وجود بازی کرده ام و ربطی به این ندارد که مقابل استقلال بازی کنم یا در این تیم.

عنایتی در ارتباط با این که آیا باز هم حاضر است در پست دفاع آخر بازی کند گفت: صد در صد. قبلا در پست‌هایی چون هافبک چپ و هافبک وسط هم بازی کرده ام و وقتی تیم نیاز دارد و مربی چیزی از ما می‌خواهد ما باید به گوش بدهیم. نمی‌توانم در چنین شرایطی بگویم من در پست مورد نظر مربی بازی نمی‌کنم .

وی درباره تعداد گلهای خود بیان داشت: من تا به حال ۱۴۶گل زده ام ولی باید در نظر بگیریم که چهار سال در ایران نبوده ام و آرش برهانی با حدود ۱۲۰ گل دومین بازیکن لیگ برتر ایران در جدول گلزنان است.

عنایتی درباره ی دلیل خروج خود از استقلال در یک دهه قبل گفت: هفت سال پیش بود که به من لقب به دندان پوسیده استقلال دادند ولی هنوز من مانده ام و خیلی از دندان های طلا دیگر حضور ندارند ، من دوران بسیار خوبی با استقلال سپری کردم و همیشه هواداران مرا مورد لطف قرار دادند ،  این خاطرات شیرین باعث شد که یک سری آدم ها تلاش کنند این روابط را به هم بزنند اما موفق نشدند ، مگر می شود یک آدم از داخل باشگاه به بازیکن خودش دندان پوسیده بگوید.

مهاجم صبا درباره بزرگ ترین حسرت خود در فوتبال خاطرنشان کرد: حسرت بزرگ من فقط جدا شدن از استقلال بود. زیرا من وقتی از امارات خارج شدم اصلاً فکر نمی‌کردم که در ایران بازی کنم ولی در استقلال نباشم و در تیم دیگری بازی کنم. اما بلافاصله پس از آمدن به ایران این اتفاقات رخ داد ، من تلاش زیادی کردم که به استقلال بازگردم ولی موفق نشدم و تا ۳۹ سالگی فرصت نکردم راهی استقلال شوم. در آن فصل هم  بهترین گلزن استقلال بودم اما باز هم در نیم‌فصل اولین کسی بودم که در لیست فروش قرار گرفتم. متاسفانه مسائلی از این قبیل در ایران است که می گویند تو در فلان باند هستی. این ها سبب شد که من از استقلال رانده شوم. همه در استقلال سوءظن داشتند و این مسئله گریبانگیر من شد.