سر به زیر بود و کم حرف همیشه اول از همه در اردوی تیم ملی نوجوانان حاضر می شد. با کسی زیاد حرف نمی زد. حتی با بازیکنان. اعضای کادر فنی هم صدایش را نشنیده بودند. این ماجرا یک سوژه بین همه اعضای کادر بود. برای من که مدیر رسانه ای تیم بودم، کم حرف و خجالتی و البته مرتب و منظم بودن نورافکن باعث تعجب بود. معمولا بازیکنان نوجوان و جوان فوتبال ایران زمان حضورشان در اردوی تیم ملی تازه نظم و ترتیب را یاد می گیرند اما نورافکن با همه فرق داشت. شوخی کردن با او هم نمی توانست حالت صورتش را تغییر دهد. هر چقدر هم که سوال کلیشه ای استقلالی هستی یا پرسپولیسی را از نورافکن می پرسیدیم، جواب مشخصی نمی داد.دوستی سرمربی آن زمان تیم ملی نوجوانان، روی انتخابش در ترکیب اصلی و حتی ۲۵ نفر هم دو به شک بود. همیشه هم می گفت آدم تکلیفش را با بازیکنان تودار نمی داند. انگیزه اش هم بالا بود اما صورت سنگی نورافکن نمی گذاشت نشانه های این انگیزه داربودن، سیگنالش را برای سرمربی بفرستد. همینطور سرش را می انداخت پایین و می آمد و وارد اردو می شد و تمرین می کرد و می رفت در اتاقش می خوابید.
.
می گفتند بچه ته شهر ری است. آنجا همه از بچگی دعوا کردن را زودتر از تلفظ کردن کلمات جملات یاد می گیرند و خلاف آنجا معنی خلاف نمی دهد! علی دوستی مهر او را در حالی می خواست که او می توانست برای تیم ملی نونهالان هم بازی کند. در نهایت امید نورافکن در ترکیب نهایی تیم ملی نوجوانان برای جام جهانی ۲۰۱۳ امارات قرار نگرفت. شاید اگر می گرفت وضعیتش با الان فرق می کرد. نورافکن جزو معدود بازیکنان تاریخ فوتبال ایران است که شانس بازی در دو دوره تیم ملی نوجوانان و دو دوره تیم ملی جوانان را داشته و حالا حتی می تواند در دو دوره تیم ملی امید و تیم ملی زیر۲۲ سال هم بازی کند.
.
او حالا در آستانه حضور در جام جهانی جوانان کره جنوبی است. رقابتهایی که می تواند سرنوشتش را عوض کند. اما برای این بچه ته شهر ری که وقتی استقلال به خاطر مسایل مالی اعتصاب کرده بود، باز هم در زمین شماره دو تمرین می کرد تا بلکه چندرغاز دریافتی‌اش قطع نشود، وضعیت عجیبی پیش آمده است. حسادت های درون تیمی(استقلال) به او و جایگاهش و مشخص نبودن تکلیف قرارداد و دریافتی اش حسابی حوصله اش را سر برده است. ۳-۴ سالی است که با هم حرف نزده ایم و شاید اگر من را هم ببیند، روزهای حضورش در تیم نوجوانان را یادش نیاید اما کاش منصوریان و امیر حسین پیروانی(مربی‌تیم ملی جوانان) و مدیربرنامه اش(نمی دانم چه کسی است) حواسشان به نورافکن باشد. بچه های پایین شهر، آهشان زود می گیرد
چیا فوادی
