اختصاصی برای سایت و کانال آبی پوشان

🖌نوشته: محمود فخرالحاج

یادش بخیر وقتی نوجوان بودیم یعنی همین ۱۰،۱۵ سال پیش وقتی به نوروز نزدیک می شدیم برای دیدن ویژه نامه های نوروزی نشریات مورد علاقه مان عجیب ذوق و شوق داشتیم.. از یکی دو هفته مانده به آخر اسفند ماه یک انتظار شیرینی در دلمان شروع می کرد به جنب و جوش که انگاری یک شیء گرانبهایی را قرار است بدست بیاوریم..
یادش بخیر.. با نشریاتی همچون آوای ساوه و هفته نامه غریو و پیام آور و استقلال جوان و مجله هایی همچون دنیای ورزش و بعدها فوتبال و خانواده سبز و صبح زندگی و…و… . یعنی تا قبل از شروع عید ما نزدیک به پنج، شش ویژه نامه نوروزی را داشتیم که تمام تعطیلات عید را برایمان به نوعی پر می کرد..
عاشق یادداشت های آخرسالی و ویژه ای بودم که سردبیرها یا اعضای تحریریه آن روزنامه یا مجله برای خوانندگانشان می نوشتند.. عاشق معرفی بروبچه های تحریریه یک به یک بودم..
تا به اینجایی رسیدم که پس از گذشت ۱۰،۱۵ سال از آن زمان ها..وقتی امروز را نگاه می کنم که دیگر خبری از بیشتر آن نشریات نیست دلم آنقدرها می گیرد که نگو و نپرس..
وقتی به امروز نگاه می کنم، می بینم که آن دوران چه بهانه هایی داشتیم برای خوشی و خوشبختی.. چه بهانه هایی داشتیم برای طولانی شدن لبخندهایمان و امروز آن خوشی به مرور جایشان را به چیزهای دیگر داده اند..
هر چند عیبی ندارد.. انگار باید باور کنیم و به خودمان بقبولانیم که هر دوره برای خودش ساعت و زمان خاصی داشت.. مثل امروز که این دوره هم برای خودش زمانی خاص خواهد داشت..
دیروز خودمان را با نشریات کاغذی و خاطره های آن مشغول کرده بودیم، امروز هم با شبکه های اجتماعی و مجازی و خدا می داند فردا با چه بهانه هایی سرگرم خواهیم شد..
دوست نداشتم اینگونه آخرین یادداشت خودم را که مرسوم شده به یادداشت نوروزی اینگونه بنویسم.. اما خواهی نخواهی کشیده شد.. خوشحالم که پس از ۱۰،۱۵ سال فرصت دیگری داده شد تا اینبار خودم به عنوان یک هوادار برای یکی از دوست داشتنی ترین کانال ها و سایت های هواداری مان {آبی پوشان} عزیز یادداشت ویژه آخر سالی بنویسم..
اما یادداشت بنده کجا و یادداشت دوستان قدیمی تحریریه های نشریات دوست داشتنی مان کجا..؟!
امیدوارم سال ۹۷، برای همه ما آبی ها سالی به مراتب بهتر و زیباتر و آرام تر و آبی تر با کلی خاطره های به یادماندنی و شیرین باشد آرزو دارم.. تلخی های سالی که گذشت هر چند در یادهایمان خواهد ماند اما به امید خلق شدن خاطره های خوب در سالی که پیش رو داریم زنده ایم و نفس می کشیم و خودمان را برای همیشه به خدا خواهیم سپرد..