بازگشت امیدهای مان به وطن
اما دیدارشان دور از خانه

محمود فخرالحاج

می خواهد خبر واقعیت داشته باشد یا شایعه فرقی نمی کند.
دیدن دوباره نورافکن و ابراهیمی در تیمی جز استقلال و رنگ پیراهنی جز رنگ آبی، در لیگ برتر برای ما هواداران آبی بسیار سخت است.
هر چند بازیکن حق دارد تیم آینده اش را خودش انتخاب کند.. بازیکن حق دارد هر جا که راحت تر است و برایش بار مالی و سود دهی بیشتری دارد حضور پیدا کند و از این جور حرفها..
اما برای هواداران آبی، هنوز از دست دادن امیدهای دو فصل گذشته شان باور کردنی نبود و از همه آنها سخت تر و سنگین تر، دیدن آنها در لیگ برتر خودمان آن هم در پیراهنی جز پیراهن تیم محبوبمان استقلال است.
به راحتی عده ای مدیر ناکاربلد و مسئولان بی مسئول بازیکنانمان را از تیم فراری دادند و به خاطر چند مشت دلار که البته نمی دانیم بیشتر برای باشگاه سود دهی داشت یا خود بازیکن، آنها را به اروپا و لیگ های عربی فرستادند و اما همه می بینیم که بیشتر از یکی دو فصل حضور آنها در خارج دوام نیاورد.
دلمان برای باشگاه و تیم محبوبمان می سوزد که با مدیران ناکاربلد و بی کفایتی عده ای بازیکنان ستاره و کلیدی فصل هایمان را یکی پس از دیگری از دست می دهیم و به فکر جایگزین هایی در حد و اندازه آنها و حتی بهتر از آنها نمی رویم و آنگاه روزی روزگاری هم قرار بر بازگشت باشد، جایی می روند که باید در لیگ برتر، روبروی مان قرار بگیرند و حاصل دسترنج خودمان را مقابل خودمان به عنوان حریف ببینیم.
دوست داریم به امیدهایمان بگوییم که پسران آبی سابق، هر کجا هستید و به هر کجا که می روید موفق باشید و سربلند، اما به واقع سربلندی و موفقیت تیم محبوبمان از هر نام و اسم و رسمی مهمتر و بالاتر است.