اول از همه دوست دارم هوادارای استقلال بدونن که چقدر ناراحتم که چنین پستی رو منتشر می‌کنم.
وقتی از باشگاه پیشنهاد شد که با تیم جوانان همکاری کنم واقعا خوشحال شدم به خصوص که محمد نوازی سرمربی تیم جوانان بود اما بعد از یه مدت متوجه شدم همه اون چیزهایی که توی این سال‌ها در مورد آکادمی‌های فوتبال شنیدم بی دلیل نبود.
شاید توی این چند ماه با محمد نوازی می‌تونستیم از خیلی راه‌ها پول خوبى بگیریم اما چیزی که من و امثال نوازی یاد گرفتیم سالم کار کردنه. فکر می‌کنم توی فوتبال بازی کردنمون هم نشون دادیم که نون بازومون رو خوردیم و پول حلال به خونه بردیم اما …. الان که از تیم جوانان استقلال جدا شدم ناراحتم ولی خوشحالم که تن به ذلت ندادم، هم من هم محمد نوازی و بقیه بچه‌ها.خوشحالم که وارد راهی نشدم که ممکن بود حتی یک لحظه پاهام کج بره اما حرفم با کساییه که مسئولیت دارن و سرنوشت جوونای مردم دست اوناس. آقای فتحی عزیز، با همه احترامی که برات قائل هستم ولی فکر می‌کنم حواست به اونجایی که باید باشه نیست.جایی که مهمترین اتفاقا می‌افته و خودت شاید متوجه خیلی چیزا شدی اما ساده ازش رد شدی.
حرفای من در مورد آکادمی و خیلی مسائل بمونه واسه چند روز دیگه تا حداقل هوادارای استقلال بدونن جایی که باید ازش بازیکن به تیم های بزرگسال تغذیه بشه چه شرایطی داره. مطمئن باشید حرف‌هایی دارم
